تهیه و شناسایی گونه های جدیدیی از پلی ایمیدهای پایدار حرارتی با حلالیت بهبود یافته

پلی ایمیدهای آروماتیک پلیمرهای با کارایی بالا محسوب می شوند که امروزه در صنعت به وفور تولید می گردند. از خصوصیات ویژه پلی ایمیدها می توان مقاومت حرارتی عالی، مقاومت در برابر نور و اکسایش، ثابت دی الکتریک خوب و مقاومت در برابر خزش و سایش را نام برد. ولی با توجه به ساختار سخت و نقطه ذوب و نرم شدگی بالای پلیمرهای مذکور، فراورش این نوع پلیمرها، با مشکلات زیادی همراه می باشد. از طرف دیگر پلی (آمید- ایمید) ها نیز به عنوان پلیمرهای با کارایی بالا که خواص آنها تلفیقی از خواص مطلوب پلی آمید ها و پلی ایمیدها می باشد نیز توسعه یافته اند. آنها پایداری حرارتی بالاتری در مقایسه با پلی آمیدها و فرایند پذیری مطلوبتری نسبت به پلی ایمیدها از خود نشان میدهند. هدف از اجرای این پروژه تهیه و شناسایی پلی ایمیدها و پلی(آمید- ایمید)هایی است که ضمن داشتن مقاومت حرارتی بالا از حلالیت و فراورش پذیری بهبود یافته نیز برخوردار باشند. بدین ترتیب طراحی و سنتز منومر جدیدی که بتواند خواص مورد نظر را به پلیمر نهایی القا کند مورد نظر قرار گرفت. ترکیب دی نیترو 9-(3،5- دی نیترو بنزوئیل اکسی) فلئورین از طریق واکنش جانشینی هسته دوستی 9-هیدروکسی فلئورین با 3و5-دی نیتروبنزوئیل کلراید در حضور هیدروکسید سدیم سنتز شد. در مرحله بعد گروههای نیترو با استفاده از دی کلرید قلع و اسید کلریدریک در حلال اتانول در دمای اتاق احیا شد و ترکیب دی آمین 9-(5،3- دی آمینو بنزوئیل اکسی) فلئورین بدست آمد. واکنش تراکمی دی آمین با پنج دی انیدرید مختلف با دو روش سنتز تک مرحله ای و دو مرحله ای منجر به تشکیل پنج پلی ایمید متفاوت گردید. در مرحله ای دیگر جهت تهیه پلی (آمید- ایمید)ها، ابتدا از واکنش دی آمین با دو مول از تری ملیتیک انیدرید در حلال nmp و با ایجاد شرایط تقطیر آزوئوتروپ، منومر دی ایمید- دی اسید ((dida سنتز شد. درمرحله بعد، از واکنش پلی تراکمی دی اسید سنتز شده با سه دی آمین متفاوت سه پلی( آمید- ایمید) جدید سنتز گردید. منومرها و پلیمرهای سنتز شده بوسیله روشهای مختلف اسپکتروسکوپی شناسایی شدند. همچنین خواص فیزیکی و حرارتی پلیمرها، مثل پایداری حرارتی، رفتار حرارتی، حلالیت پذیری، ویسکوزیته و بلورینگی آنها مورد مطالعه قرار گرفت. طبق بررسیهای به عمل آمده کلیه پلیمرهای تهیه شده از خواص مطلوب حرارتی و همچنین انحلال پذیری بهبود یافته برخوردار بودند، ضمن اینکه رابطه ساختار با خواص در تمام پلیمرها بررسی گردید. به طور کلی، پلی ایمیدهای تهیه شده پایداری حرارتی بیشتر اما حلالیت پذیری کمتری در مقایسه با پلی (آمید- ایمید) های تهیه شده از خود نشان دادند. همچنین پلی ایمیدهای تهیه شده با روش تک مرحله ای از پایداری حرارتی بالاتری نسبت به پلی ایمیدهای تهیه شده از روش دو مرحله ای برخوردار بودند.ضمناً پلی ایمیدهای تشکیل شده از حلقه های ایمیدی شش عضوی به دلیل پایداری حرارتی بیشتر این حلقه ها، از پایداری حرارتی بیشتری نسبت به پلی ایمیدهای شامل حلقه ایمیدی پنج عضوی برخوردار بوده و از حلالیت پذیری کمتری برخوردار بودند.